Paardenpraat
Wat maakt een IJslander nu zo aantrekkelijk? Sommige mensen zullen zich afvragen hoe een volwassene het in z'n hoofd haalt om op zo'n groot uitgevallen Shetlander die van die zenuwachtige dribbelpasjes maakt te gaan zitten. En anderen vragen zich wellicht af wat je met een KWPN'er van 1.80m moet, die over je heen walst en je arm vreet? Of met een schichtig Barbie-Arabiertje zonder enige vorm van verzameling dat zich niet laat vangen? Smaken verschillen en dat is maar goed ook. Daardoor worden er paarden gefokt in alle soorten en maten, die geschikt zijn voor allerlei gebruiksdoelen en takken van sport. Zo valt er nog wat te kiezen! Mijn keuze is toevallig op de IJslander gevallen.
Nou ja, helemaal toevallig is dat natuurlijk niet. Ik heb altijd een voorkeur gehad voor kleine paarden, voor paarden met veel behang, voor robuust gebouwde paarden en paarden met een opvallende haarkleur — aan het IJslandse ras kan ik wat die vier eigenschappen betreft mijn hart ophalen. Ik zou een hele ingewikkelde verhandeling over kunnen schrijven over waarom ik die eigenschappen waardeer, maar dat laat ik achterwege, want eigenlijk is het heel eenvoudig: ik vind het gewoon mooi. En over smaak valt niet te twisten.
Dat IJslanders doorgaans zeer rustig en vriendelijk zijn in de omgang is een plezierige bijkomstigheid, al ben ik er niet van overtuigd dat dit een eigenschap is die uitsluitend op het ras is terug te voeren. Ik denk dat het ook veel te maken heeft met de manier waarop IJslanderliefhebbers omgaan met hun dieren. Natural horsemanship, freestyle e.d. zijn diep doorgedrongen in de IJslanderwereld, en mensen die hebben geleerd hoe zij het effectiefst met paarden kunnen communiceren, kunnen begrip en medewerking terugverwachten.
Omdat IJslanders ieder najaar een heerlijk warme trui voor zichzelf breien, kun je ze in principe het hele jaar door buiten laten staan. De meeste IJslanders worden dan ook in groepsverband in loopstallen, paddocks en/of weilanden gehouden, waardoor ze, veel beter dan paarden die eenzaam zijn opgesloten in een box, in hun natuurlijke behoeftes kunnen voorzien — ook weer iets wat mij in hoge mate aanspreekt.
Onder het zadel blijken die lieve, rustige IJslanders opvallend goed voorwaarts te zijn. En dat terwijl ze in verhouding tot paardjes van andere, even kleine rassen meestal een veel zwaardere ruiter moeten torsen. Maar wat de IJslander echt onderscheidt van andere rassen zijn natuurlijk de "extra" gangen tölt en telgang.